Zasada działania przyssawki próżniowej do szkła opiera się głównie na zasadzie ciśnienia atmosferycznego i technologii próżniowej. Gdy przyssawka znajduje się w bliskim kontakcie z powierzchnią szkła, powietrze jest z niej usuwane (na przykład za pomocą pompy próżniowej), tworząc w ten sposób stan próżni wewnątrz przyssawki. Ponieważ ciśnienie powietrza wewnątrz przyssawki jest niższe niż zewnętrzne ciśnienie atmosferyczne, zewnętrzne ciśnienie atmosferyczne generuje ciśnienie do wewnątrz, dzięki czemu przyssawka mocno przylega do powierzchni szkła.

Dokładniej, gdy przyssawka styka się ze szklaną powierzchnią, powietrze z jej wnętrza zostaje wypompowane, tworząc próżnię. Ponieważ w przyssawce nie ma powietrza, nie ma ciśnienia atmosferycznego. Ciśnienie atmosferyczne na zewnątrz przyssawki jest wyższe niż wewnątrz, więc zewnętrzne ciśnienie atmosferyczne wywiera siłę skierowaną do wewnątrz na przyssawkę. Siła ta sprawia, że ​​przyssawka ściśle przylega do szklanej powierzchni.

Ponadto, przyssawka próżniowa do szkła wykorzystuje również zasadę mechaniki płynów. Zanim przyssawka próżniowa zaadsorbuje obiekt, ciśnienie atmosferyczne po obu stronach jest takie samo, obie przy ciśnieniu normalnym 1 bara, a różnica ciśnień atmosferycznych wynosi 0. Jest to stan normalny. Po zaadsorbowaniu obiektu przez przyssawkę próżniową, ciśnienie atmosferyczne na powierzchni obiektu zmienia się ze względu na efekt opróżniania przyssawki próżniowej, na przykład, spada do 0,2 bara; podczas gdy ciśnienie atmosferyczne w odpowiednim obszarze po drugiej stronie obiektu pozostaje niezmienione i nadal wynosi 1 bara ciśnienia normalnego. W ten sposób różnica ciśnienia atmosferycznego po obu stronach obiektu wynosi 0,8 bara. Ta różnica pomnożona przez efektywną powierzchnię zajmowaną przez przyssawkę to siła ssania próżniowego. Ta siła ssania pozwala przyssawce mocniej przylegać do powierzchni szkła, utrzymując stabilny efekt adsorpcji nawet podczas ruchu lub pracy.