Zapotrzebowanie na transport pionowy jest tak stare, jak cywilizacja ludzka. Thenajwcześniejsze platformy podnoszącedo podnoszenia ciężarów wykorzystywał siłę ludzką, zwierzęcą i hydrauliczną. Aż do rewolucji przemysłowej urządzenia podnoszące opierały się na tych podstawowych trybach zasilania.

W starożytnej Grecji Archimedes opracował ulepszone urządzenie podnoszące obsługiwane za pomocą lin i kół pasowych. Toużywanywciągarka i dźwignia do nawijania liny podnoszącej na szpulkę.

W roku 80 n.e. gladiatorzy i dzikie zwierzęta korzystali z prymitywnej platformy podnoszącejzasięgwysokość areny w rzymskim Koloseum.

Średniowieczne zapisy mówią o niezliczonej liczbie osób, które podnosiły urządzenie podnoszące, oraz o wzorcach dostarczania zaopatrzenia do odizolowanych miejsc. Najbardziej znaną z nich jest platforma podnosząca klasztoru św. Barama w Grecji. Klasztor ten położony jest na szczycie góry, około 61 metrów nad ziemią. Wciągnik wykorzystuje kosze lub siatki ładunkowe do transportu ludzi i towarów w górę i w dół.

W 1203 roku zainstalowano platformę podnoszącą klasztoru położonego na wybrzeżu Francji za pomocą ogromnej bieżni. Osioł zapewnił siłę podnoszenia. Owijając linę wokół ogromnego filaru, ładunek został podniesiony.

W XVIII wieku przy projektowaniu platform podnoszących zaczęto wykorzystywać siłę mechaniczną. W 1743 roku Francuz Ludwik XV zezwolił na instalację w prywatnym pałacu w Wersalu platform do podnoszenia personelu przy użyciu przeciwwag.

W 1833 r. system wykorzystujący pręty posuwisto-zwrotne podnosił górników w górach Harz w Niemczech.

W 1835 roku w fabryce w Wielkiej Brytanii zainstalowano napędzaną pasem platformę podnoszącą zwaną „wciągarką”.

W 1846 roku pojawiła się pierwsza przemysłowa hydrauliczna platforma podnosząca. Wkrótce potem pojawiły się inne zasilane urządzenia podnoszące.

W 1854 roku amerykański mechanik Otis wynalazł mechanizm zapadkowy i zademonstrował bezpieczną platformę podnoszącą na targach w Nowym Jorku.

W 1889 roku, kiedy budowano Wieżę Eiffla, zainstalowano platformę podnoszącą o napędzie parowym, a następnie zastosowano windę.

W 1892 roku ukończono prace dźwigowe na górze Astilero w Chile. Do chwili obecnej w 15 platformach podnoszących nadal wykorzystuje się maszyny i urządzenia sprzed ponad 110 lat.

Obecnie budowany „Tunel Gottharda” w Graubunden w Szwajcarii to podziemny tunel kolejowy prowadzący z alpejskich ośrodków narciarskich do innych krajów europejskich. Ma długość 57 km, a jego ukończenie i oddanie do ruchu planowane jest na rok 2016. Na stacji szybkiej kolei „Alpy”, położonej około 800 metrów nad ziemią, bezpośrednio do poziomu gruntu zostanie zbudowana platforma podnosząca. Po ukończeniu będzie to najdłuższa platforma podnosząca na świecie. Po zejściu na ziemię za pośrednictwem platformy podnośnej pasażerowie mogą wsiąść do pociągu ekspresowego Alpine Glacier Sightseeing Express i w ciągu dwóch godzin dotrzeć do ośrodka położonego w górach.